Hier is mijn stem dus kwijtgeraakt

De twee liedjes van deze week. De twee hoofdverdachten in de roof van Renée S. Hunter's stem...

KEI will rock you!

Over twee uur staan ik en vriendinnetjes voor het Academiegebouw, e-tickets in de hand, ready for action... Want vandaag begint de KEI-week! Can't wait! :)

Let me introduce you...

Sukkelkat!

Ook wel bekend als Socrates, huiskat van Kochstraat 38 t/m 48 te Groningen.

Sukkelkat woont op de overloop tussen Kochstraat 46 en 48. Hij kwam zich aan ons voorstellen toen we vorige week aan het verven begonnen, en sindsdien is hij elke dag wel langsgekomen.

Maar hoe komt een kat aan zo'n aparte naam?, vraag je je wellicht af. De naam is, hoe kan het ook anders, verzonnen door Nikki Lemmers; voor de mensen die haar kennen geen verrassing. Het arme poesje probeerde haar op de trap kopjes te geven, had niet door dat een trap, zegmaar, naar beneden gaat, en ging kopje over van de trap af. Arm beessie. Meteen omgedoopt tot Sukkelkat, want welke sukkel valt er nou zo van de trap af?? Precies.

Gisteren hebben we Sukkelkats (we hebben hem maar de tweede naam Socrates gegeven, het is wel een beetje sneu om als Sukkelkat door het leven te moeten gaan..) huisje ontdekt. Op de overloop boven die voor Dennis z'n huis! En nee, hij heeft er geen simpele doos, of een simpel krantje om op te slapen. Meneer de Kat heeft een heel appartement! Met kattenbak in de hoek, een etensbakje, twee dozen vol... geen idee eigenlijk, en een hele bureaustoel om de hele dag in te chillen. Wat een hondenleventje zo.

Heeft Dennis toch waar voor z'n geld - hij betaalt dan wel meer dan ik, maar ik heb er geen huisdiertje bij inbegrepen!

Huisgenootjes

Vandaag stond helemaal in het teken van huisgenootjes, in alle soorten en maten. Mijn huidige huisgenootje, Anne, die ik net een beetje begon te leren kennen, gaat van september t/m november op reis. Doet ze ff. Vietnam, Cambodja, Thailand, de hele mikmak. Onwijs gaaf voor haar, veel leuker dan dat 'saaie Groningen', natuurlijk! Het betekent wel dat ik maar een week of 3 met haar samenwoon, voordat zij met de noorderzon vertrekt, en ik alleentjes achterblijf. Keuken voor mij alleen, hiephoi!

Nee, was het maar zo'n feest. Vandaag kwam er een heel lief meisje langs om naar de kamer te kijken, als potentiële vervanging voor Anne. Linda heet ze, uit Berlijn, op het moment studerend in Enschede en naar Groningen komend voor haar minor. Een schatje, echt, heel spontaan en vrolijk. Was wel raar om daar samen met Anne en Linda te staan, ik als de mogelijke nieuwe huisgenoot voor het meisje dat hier misschien wel wilde komen wonen... Sta je ineens aan de andere kant van het verhaal! Voelt alsof je al heel stoer hier al heel lang woont, terwijl ik hier stiekem nog maar een weekje zit...

Aan de Kochstraat 44, bij Dennis thuis, hebben we ondertussen ook al twee huisgenootjes ontmoet. De Duitse keukenprinses waar meneer zich laatst nog zo over opwond en die op haar foto BIZAR veel op Taylor Swift lijkt, Lea, is blijkbaar onwijs aardig en de Gelderlandse jongen Eerdo (ofzo? Zometeen nog maar even vragen) is ook een schatje maar heeft wel nog een jong koppie. Dat vind ik sowieso wel van veel eerstejaars (of laterejaars..) studenten - dat ze er nog zo onwijs jong uitzien! Moet ik misschien niet té hard roepen, wie weet hoe jong andere mensen mij wel niet vinden...? Maar raar om dan te bedenken dat deze mensjes al op zichzelf wonen. Kunnen zij natuurlijk ook niks aan doen, en Eerdo Ofzo lijkt me een hele leuke jongen. Hoop dat ie dit weekend al hier woont, kunnen we hem een beetje leren kennen.

Ben benieuwd of Linda bij mij komt wonen in september, en ben benieuwd hoe het laatste huisgenootje van de Kochstraat 44 is.

Verder heb ik vandaag voor het eerst afval weggebracht - ik woon hier nu écht, woehoe!

Dé grote verhuizing

Aanschouw, de volle volle volle auto van Dennis z'n mams. Volgeladen met ál Dennis z'n spullen, de helft van mijn spullen, twee boodschappentassen vol en Nikki, die er nog maar nét inpaste. Dit was dé grote verhuizing, nu kunnen we niet meer terug. Gister was er nog even de vraag of ik toch maar 'even' op en neer zou gaan, omdat ik dacht m'n agenda vergeten te zijn, maar gelukkig is die ook weer terecht. Dus hier zitten we dan! De rit, waarbij Nikki soms nog flink wat dozen tegen moest houden zodat ze zeniet tegen d'r hoofdzou krijgen, was gezellig en gingsneller voorbij dan normaal. Snoepjes, muziek en gezelligheid doen wonderen. En nadat al mijn dozen en tassen even snel in de kamer gezet waren, was het tijd om Dennis tehelpen met het schilderen. Want zijn kamer is nog láng niet af.Hij heeft nog niet eens internet! (maar dat is natuurlijk aan de huisbaas te wijten.. Beetje jammer als je al twee maanden huur hebt betaald maar nog geen interent + warm water + tv hebt..)

Dennis heeft een hele mooie kamer in een klein flatje aan de Kochstraat 44, ongeveer 10 minuutjes buiten het centrum. Dit is voor normale Nederlandse begrippen eigenlijk helemaal niet ver, 10 minuutjes fietsen is niks, maar voor Groningen is dit buitenland. Duitsland, meer specifiek, want het Duitse huisgenootje heeft haar kamer al helemaal ingericht en tot Dennis z'n grote wanhoop al wat Duitse spreuken op de wc-muren gehangen. Blablabla, helemaal chagrijnig, want ze heeft ook al wat spullen 'zomaar' in de koelkast gezet én al pannen en borden in allemaal kastjes in de keuken gelegd. Hoe durft ze?!

De keuken is wel echt heel mooi, wat ook wel mag, aangezien het huis helemaal onbewoond en 'nieuw' wordt opgeleverd. Dit houdt blijkbaar, zoals ik al zei, ook in dat er nog geen internet en warm water aanwezig zijn, maar het warme water is gister gelukkig al opgelost en het Ziggo-mannetje (en de huisbaas...joepie) komt vandaag als het goed is langs. Rest ons nog de muren mooi wit en grijs te maken, de kamer in te richten en op te ruimen, en nog een paar keer langs de IKEA te rijden. Ben ik toch ineens wel heel blij met m'n 'kant-en-klare' kamertje, vooral omdat meneer bij mij blijft slapen vanwege verfdampen. Vraag ik me af wat we hadden gedaan als we allebei verfdampkamers hadden gehad...

Het verven gaat gelukkig wel snel. We moeten nog de bovenkant van één muur en de randjes om het raam heen. Daar kijk ik niet bijzonder naar uit, dat zijn van die kuthoekjes waar je echt geen zin in hebt... Stiekem wil ik heel graag naar de IKEA om de leuke dingen voor in de kamer te kopen, maarja, dan moet je wel een kamer hebben die klaar is om dingen in neer te zetten natuurlijk.

Twee hele gezellige dagen, waarin we geschilderd hebben, geshopt (Dennis heeft weer eens uitgebreid gezegd hoe gay hij de H&M wel niet vindt) en gezellig een drankje hebben gedaan. En gistermiddag moest Nikki ook weer naar huis helaas. Dat was een raar moment. Tot dan toe was het steeds gewoon een gezellig weekendje weg met twee vrienden. Toevallig hadden we twee kamers waar het 'thuis' was, maar het voelde niet alsof we er al echt woonden. Toen Nikki wegging en wij op dat perron achterbleven, werd het ineens duidelijk... Dit is waar wij nu wonen. En de rest woont best wel ver weg. Moeilijk momentje was dat. Ik had nooit gedacht dat ík met zulke fijne gevoelens aan thuisthuis zou denken, ik riep immers twee jaar geleden nog het hardst van iedereen dat ik niet kon wáchten om zo snel mogelijk het huis uit te gaan! Maar nu denk ik aan die vertrouwde woonkamer, onze keuken, het bed van m'n ouders, m'n eigen kamertje, en het voelt toch wel raar dat ik daar niet meer woon. Heel raar. En ja, ik vind het doodeng, dat mag iedereen best weten.

Wil echter niet wegnemen dat ik ontzettend blij ben met m'n kamertje, m'n huisgenootje, het feit dat Dennis hier ook een kamertje heeft gevonden, en de mooie stad Groningen. 't Is gewoon nog een beetje (behoorlijk) wennen... Maar het komt goed :)

zangmaatje van weleer

Dit is Lisan. Lisan en ik hebben jaren zangles gehad van Marian van Santen. We hebben tijdens die wekelijkse uurtjes gelachen, gehuild en ongelofelijk veel geleerd! Die zanglessen zijn onwijs dierbare herinneringen voor ons allebei, ik baal er zó van dat het voorbij is! Maar zingen kan altijd, en dit heeft Lisan even bewezen met haar prachtige cover van Gravity van Sara Bareilles. Dat rauwe randje aan d'r stem... Prachtig! Zo trots, dit meisje heeft echt talent :)

Marian is overigens nog altijd druk bezig met muziek, ze heeft haar eigen boekingskantoor, TulipMusic, en begint in september met een nieuw koor, de TulipSingers! Zo zuur dat ik niet mee kan doen, ik mis het zingen met haar echt, ze is zo vrolijk en weet zo ont-zet-tend veel over zingen en muziek! Menn.

www.tulipmusic.nl

De uitnodiging voor de eerste repetitie van de TulipSingers vind je hier.

vriendinnetjes

Gisteren is vriendinnetje Max aangenomen aan Leiden University College The Hague! Ik ben onwijs trots op haar, ze heeft er hard voor gewerkt en dit is een perfecte, uitdagende opleiding voor haar! Supermeisje :)

Dit moest gevierd worden, en nadat alle meiden als mental support mee waren gegaan naar Den Haag voor het interview (en om daarna natuurlijk de nodige euro's uit te geven..) werd de gezelligheid gisteravond voortgezet in Noordwijk. De laatste keer dat we 'met z'n allen' (want S was op date en G thuis..) een girls' night out hebben, voordat we naar alle uithoeken van Nederland vertrekken... Niet leuk! Het plan was lange tijd dat Max, Nicole en ik saampjes in Groningen terecht zouden komen, en dat was ook al niet fijn want dan heb je nog maar de helft van het groepje, maar nu dat de plannen weer veranderd zijn is het ineens een héél stuk minder leuk... Want hoe vaak ben ik van plan naar huis te gaan? Niet ieder weekend. En dan zou het natuurlijk wel héél toevallig zijn als de rest ook net dat weekend tijd heeft...

Don't get me wrong, ik sta te popelen om naar Groningen te trekken. Maar er zitten ook flink wat minpunten aan dit hele avontuur... Maar ach, meer dan ons best kunnen we niet doen. Echte vriendinnen blijven vriendinnen, ook als je elkaar niet elke week kunt zien. Het komt wel goed, laten we het daar maar op houden :)

Afgelopen woensdag is de kamer volgestouwd met kleren, boeken, magnetron, Senseo en andere spullen die best een weekje gemist kunnen worden, en zondag is de grote trek. Vanaf dan is het byebye Lisse en hello Groningen! Ik ben benieuwd hoe die eerste week zal gaan, ik ben benieuwd hoe mijn portomonnee mij bij gaat houden daar in het Noorden.. En ik ben benieuwd hoe de KEI-week zal zijn! Maar eerst nog een gezellig bestuursuitje met het leukste bestuur dat PREunion nog ooit gehad heeft, verven in de kamer van de boyfriend, de kamer van Nicole bezichtigen en het huisgenootje leren kennen. DRUK! Maar daar houden we van :)

Ciao!

Eén van de eerste werkdagen, oktober 2009...

Woensdagavond was het dan zover. De laatste werkdag bij Il Mulino. Ook al snapten de bazen het nog niet zo goed - ‘Renée, you work tomorrow?’, aldus Marco. No, vanaf nu moeten ze het doen met m’n zusje en de rest van de crew, want ik ben finito! Heel bizar, dat wel.

Zo kwamen er de afgelopen week een jongen en een meisje langs, hij voor de bar, zij voor de bediening. En ik riep toen ze weggingen heel vrolijk ‘Nou, dan zie ik je na de vakantie wel!’. Uh, niet dus. Vind ik jammer, ik ben wel benieuwd hoe lang ze het...nouja, volhouden is niet het juiste woord, maar ik zou graag zien hoe zij met Carmelo z’n eigenaardigheden omgaan.

Wat ik echter absoluut niet ga missen is die muziek. Dezelfde playlist, dezelfde liedjes, elke avond. De gasten merken er niks van, maar wij, de harde werkers, worden er knettergek van. Gisteravond, in mijn hotelkamer in Lissabon, kwam op de radio ineens een Il Mulino liedje langs, wat meteen voor de nodige flashbacks zorgt.

Maar de vaste gasten. De rondjes limoncello. Het maken van wurgbewegingen als Carmelo weer eens onuitstaanbaar is. Het ge-’MA!’ van Biagio. De CARPACCIO aan het eind van de avond! Heerlijk! En de centjes natuurlijk. Damn, ik zit nu zonder werk, da’s ook niet alles! Snel op jacht in Groningen. Als er iemand een leuk baantje voor me weet...?

Ristorante Il Mulino --> voor o.a. de lekkerste carpaccio in heel de Bollenstreek!

Heereweg 194, Lisse

www.ristoranteilmulino.nl