Dé grote verhuizing

Aanschouw, de volle volle volle auto van Dennis z'n mams. Volgeladen met ál Dennis z'n spullen, de helft van mijn spullen, twee boodschappentassen vol en Nikki, die er nog maar nét inpaste. Dit was dé grote verhuizing, nu kunnen we niet meer terug. Gister was er nog even de vraag of ik toch maar 'even' op en neer zou gaan, omdat ik dacht m'n agenda vergeten te zijn, maar gelukkig is die ook weer terecht. Dus hier zitten we dan! De rit, waarbij Nikki soms nog flink wat dozen tegen moest houden zodat ze zeniet tegen d'r hoofdzou krijgen, was gezellig en gingsneller voorbij dan normaal. Snoepjes, muziek en gezelligheid doen wonderen. En nadat al mijn dozen en tassen even snel in de kamer gezet waren, was het tijd om Dennis tehelpen met het schilderen. Want zijn kamer is nog láng niet af.Hij heeft nog niet eens internet! (maar dat is natuurlijk aan de huisbaas te wijten.. Beetje jammer als je al twee maanden huur hebt betaald maar nog geen interent + warm water + tv hebt..)

Dennis heeft een hele mooie kamer in een klein flatje aan de Kochstraat 44, ongeveer 10 minuutjes buiten het centrum. Dit is voor normale Nederlandse begrippen eigenlijk helemaal niet ver, 10 minuutjes fietsen is niks, maar voor Groningen is dit buitenland. Duitsland, meer specifiek, want het Duitse huisgenootje heeft haar kamer al helemaal ingericht en tot Dennis z'n grote wanhoop al wat Duitse spreuken op de wc-muren gehangen. Blablabla, helemaal chagrijnig, want ze heeft ook al wat spullen 'zomaar' in de koelkast gezet én al pannen en borden in allemaal kastjes in de keuken gelegd. Hoe durft ze?!

De keuken is wel echt heel mooi, wat ook wel mag, aangezien het huis helemaal onbewoond en 'nieuw' wordt opgeleverd. Dit houdt blijkbaar, zoals ik al zei, ook in dat er nog geen internet en warm water aanwezig zijn, maar het warme water is gister gelukkig al opgelost en het Ziggo-mannetje (en de huisbaas...joepie) komt vandaag als het goed is langs. Rest ons nog de muren mooi wit en grijs te maken, de kamer in te richten en op te ruimen, en nog een paar keer langs de IKEA te rijden. Ben ik toch ineens wel heel blij met m'n 'kant-en-klare' kamertje, vooral omdat meneer bij mij blijft slapen vanwege verfdampen. Vraag ik me af wat we hadden gedaan als we allebei verfdampkamers hadden gehad...

Het verven gaat gelukkig wel snel. We moeten nog de bovenkant van één muur en de randjes om het raam heen. Daar kijk ik niet bijzonder naar uit, dat zijn van die kuthoekjes waar je echt geen zin in hebt... Stiekem wil ik heel graag naar de IKEA om de leuke dingen voor in de kamer te kopen, maarja, dan moet je wel een kamer hebben die klaar is om dingen in neer te zetten natuurlijk.

Twee hele gezellige dagen, waarin we geschilderd hebben, geshopt (Dennis heeft weer eens uitgebreid gezegd hoe gay hij de H&M wel niet vindt) en gezellig een drankje hebben gedaan. En gistermiddag moest Nikki ook weer naar huis helaas. Dat was een raar moment. Tot dan toe was het steeds gewoon een gezellig weekendje weg met twee vrienden. Toevallig hadden we twee kamers waar het 'thuis' was, maar het voelde niet alsof we er al echt woonden. Toen Nikki wegging en wij op dat perron achterbleven, werd het ineens duidelijk... Dit is waar wij nu wonen. En de rest woont best wel ver weg. Moeilijk momentje was dat. Ik had nooit gedacht dat ík met zulke fijne gevoelens aan thuisthuis zou denken, ik riep immers twee jaar geleden nog het hardst van iedereen dat ik niet kon wáchten om zo snel mogelijk het huis uit te gaan! Maar nu denk ik aan die vertrouwde woonkamer, onze keuken, het bed van m'n ouders, m'n eigen kamertje, en het voelt toch wel raar dat ik daar niet meer woon. Heel raar. En ja, ik vind het doodeng, dat mag iedereen best weten.

Wil echter niet wegnemen dat ik ontzettend blij ben met m'n kamertje, m'n huisgenootje, het feit dat Dennis hier ook een kamertje heeft gevonden, en de mooie stad Groningen. 't Is gewoon nog een beetje (behoorlijk) wennen... Maar het komt goed :)